بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های پسودوموناس آیروژینوزای جداشده از نمونه های مختلف بالینی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهر یزد

مقدمه: مقاومت آنتی بیوتیکی پسودوموناس آیروژینوزا به یک مشکل جهانی تبدیل شده و منجر به ظهور سوش های مقاوم به چند دارو mdr: multiple drug resistance)) شده است. هدف این مطالعه تعیین الگوی آنتی بیوتیکی سویه های پسودوموناس آیروژینوزای جدا شده از نمونه های مختلف بالینی بیماران است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 90 ایزوله پسودوموناس آیروژینوزای جدا شده از نمونه های مختلف بالینی در سال 1391 به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد منتقل گردید. بعد از تأیید باکتری ها توسط آزمایشات متداول بیوشیمیایی، الگوی مقاومت به آنتی بیوتیک ها به روش استاندارد دیسک دیفیوژن) کربی – بویر( و طبق دستورالعمل clsiتعیین گردید. نتایج: از90 ایزوله پسودوموناس آیروژینوزا جدا شده از نمونه های مختلف بالینی، نمونه های زخم سوختگی دارای بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی بوده و تمامی 28 سویه جدا شده از زخم سوختگی mdr بودند. بیشترین مقاومت به سفتازیدیم (56 درصد( و کمترین مقاومت به سیپروفلوکساسین (4/44 درصد) بود و 6/66 درصد ایزوله ها مقاوم به چند دارو بودند. نتیجه گیری: شیوع پسودوموناس ایروژینوزای mdrدر مطالعه حاضر بالا بود و از آنجایی که سفتازیدیم، ارتاپنم و مروپنم، فعالیت ضدپسودوموناسی مؤثری علیه پسودوموناس ایروژینوزای mdr دارند و در این مطالعه افزایش مقاومت به این آنتی بیوتیک ها مشاهده شد، لذا پیش از شروع درمان نیاز است سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انجام گیرد تا از ایجاد سویه های مقاوم جلوگیری نمود.